ترنم آغاز

خستگی ام را بر آسفالت ها می ریزمعبور جریان رنج های من استزمین ناتوان از درک ثانیه های اندوهکه من وارث اشک های آدم بودماین خیابان به سکوت دشت می پیوندددر سایه سار درختان تبریزی آرامش آن ابدیتی است که از کنار ما می گذرددرنگ کن بر اندوهدر زیر پاهایتکه در خزان آخرروز رستگاری توست این سپیدی سکوت*غلامرضا نصراللهیزمستان ۱۴۰۱ بخوانید, ...ادامه مطلب